Ne hakkında yazacağımı... Buldum

  Şu aralar en çok hissettiğim şey yalnızlık. Hatta bunun için şiir bile yazdım ama bence kimse görmemeli. Saat sabahın üçü ve ben açım. Seçeneklerim bilgisayarı kapayıp uyumak, tıkınmak ve ya resmime devam etmek. Doğru seçenek, hiç birini yapmayacağım.

   Küçüklüğümden beri birinden hoşlanmadan duramam. Hani hiç olmadı dizilerdeki karakterlerden hoşlanıyordum o derece maldım. (Arada hala yapıyorum) O kadar zamandan sonra şu an kimse yok, hiç kimse. O boşluğu size anlatamam, bazen çok güzel geliyor. Hatta belki de dünyadaki en eğlenceli ve özgürce şey gibi, tek olmak. Niye böyle programlandım bilmiyorum ama bu düşüncelerim en fazla 5 saniye sürüyor. Düşünecek birini istiyorum, bünyem istiyor. Hayat amacım yok oluyor sanki, ki zaten yok nereye yok olsun. Ya da var mı lan? Şu pin kodu mu ne var ya, orada "çevrenizdeki insanların hayatını güzelleştirmek çıktı. Boşuna "içelim güzelleşelim" demiyorum, kanımda var işte. Evet saçmalamaya geldim bundan sonra da hep bu şekilde yazmayı planlıyorum aslında. Neyse, hepinize iyi geceler öpücüğü yolluyor ve kaçıyorum

                                                                                                        -KK.